Nusa penida 10-8-23

De jeugd heeft beslist…. Er moest uitgeslapen worden , dat betekent om 900 uur ontbijten en om 1000 uur startklaar staan voor een nieuwe dag op pad.

We vertrekken voor een dagje de oostkant van het eiland. De wegen zijn hier echt bizar. Zo smal dat het soms voor 1 auto al bijna niet te doen is maar dan is er een tegenligger en moet op zo’n smal rotspad 1 van de 2 achteruit totdat er ergens ruimte is voor passeren. En waar ze hier passeren zouden wij thuis roepen dat dat echt niet kan. Autos passeren elkaar hier continu met de spiegels bijna tegen elkaar en de bandjes op de rand van de weg waar soms direct een afgrond naast is. Grappig genoeg hebben de inwoners van nusa penida helemaal geen moeite met deze manier van rijden. Iedereen blijft rustig, niemand boos en loopt soepel. Scooters vliegen overal tussendoor en niemand die er raar van opkijkt. Wij zijn blij dat we een chauffeur hebben en niet zelf rijden, dat had me 3x per uur een infarct opgeleverd.

Onze eerste stop is tempel Pura Giri Giri.  Hier moet je eerst een lange trap op die de inwoners nemen alsof ze op vlakke grond lopen en waar wij puffend en steunend opkomen. Er is geen trede gelijk , soms tot een halve meter hoog en ongelijk oppervlak maar we komen boven en worden dan besprenkeld met heilig water. En dan vragen we ons af waar de tempel is maar dan blijkt er smalle opening in de wand waar we doorheen moeten wurmen en dan op de kont verder schuiven vanwege de geringe hoogte om daarna in een ruimte in een grot uit te komen waar we verder kunnen lopen naar het midden waar de tempel ingang is . Weer met pracht en praal. Toeristen mogen ( terecht ) niet naar de ceremonie ruimte dus maken we de wandeling door de grot af. 

Vervolgens gaan we naar het mooiste strand, diamond beach, vernoemd naar 2 diamantvormige rotsen die er in zee liggen. Het is een plaatje. Wat een prachtige kleur blauwe zee en immens hoge kliffen. Er is een trap naar beneden naar het strand maar die besluiten we niet te nemen, intens steil, deels weer volstrekt ongelijke hoge treden en deels gewoon rotsen waar je je met een touw als hulpmiddel vanaf moest zien te komen dat leek ons iets te veel van het goede op slippertjes. Dus aanschouwen we deze pracht van boven af en genieten.

Iets verderop zijn treehouses waar een mooi uitzicht is over diamond beach en the thousand islands. We nemen daar wel een natuurlijke trap met dezelfde rare tredes en kijken beneden met wat angst naar boven dat we dat stuk weer terug moeten maar het uitzicht is waanzinnig. We staan er zeiknat van het zweet maar het was het waard. We worden er een beetje giechelig van maar beginnen dan aan de 189 ongelijke tredes omhoog. Ik sterf ongeveer 4x onderweg maar het is gelukt. Rob mag vanavond de kuitjes weer masseren😁

Vervolgens weer de 28 km terug naar het hotel wat 1  1/2 uur kost en dat is zonder file maar veel langs elkaar heen wringen , remmen en optrekken.

Moe maar voldaan nemen we een duik in het zwembad, en ontspannen met een borrel op het terras. Dit is vakantie🥰

Heerlijk gedineerd bij een restaurant aan zee met guus op de saxofoon allemaal gezellige liedjes op de achtergrond spelend , heel gezellig!