Glasshouse mountains

24-8

Na een periode van strand, zeilen, bootjes en paradijsjes onder en boven water gaan we vandaag naar de glass house mountains, flinke wandelingen in de bergen!

Dit ligt een uurtje rijden het binnenland in. De glasshouse mountains zijn 25 miljoen jaar geleden gevormd door vulkaanuitbarstingen. In de loop van miljoenen jaren is de zandstenen omgeving door erosie verdwenen en zijn de 11 bergen overgebleven.

Een mooi gezicht in het relatief vlakke landschap 11 enorme bergen.

Volgens de aboriginal verhalen zijn de 11 bergen een gezin, vader ( mt Tibrogargan 364 m hoog), moeder ( mt Beerwah 556 m hoog) en de kinderen ( mt coonowrin 377m; mt Coochin 235m; mt Beerburrun 280m; the Tunbubudla twins 338 en 296m; mt Ngungun 253m; mt Tibberoowuccum 220m; mt Miketeebumulgrai en mt Elimbah.

Het verhaal vertelt dat vader naar de zee keek en deze zag stijgen, hij gaf zijn oudste zoon Coonowrin opdracht zijn moeder en broers en zussen verder het binnenland in te brengen zodat ze veilig zouden zijn maar Coonowrin was laf en rende zelf weg. Vader is hem boos gevolgd en heeft hem met een enorme wind gestraft waardoor Coonowrin een gedraaide/gekronkelde nek heeft. Zijn vader is altijd boos gebleven en zit met zijn rug naar Coonowrin toe en kijkt naar de zee. Coonowrin heeft zijn hoofd in schaamte hangen en je hoort hem soms zachtjes huilen als de tranen neerdalen en rivieren vormen die richting de zee stromen, daar waar zijn problemen zijn begonnen.

Ik vind de aboriginal verhalen prachtig en als je naar de bergen en hun vormen kijkt dan klopt deze beschrijving ook. De aboriginals hadden een prachtige manier van beschrijven van hun omgeving.

We kunnen al om 10.30 inchecken in de ecolodge en hebben daar 2 huisjes. De kinderen met 2 kamers en een luxe badkamer en wij hebben het kerkje!!!

Een prachtig kerkje met een begane grond met lange smalle kerkramen, een bibliotheek, een zitgedeelte, een badkamer en boven een slaapgedeelte, fantastisch en het ruikt ook naar kerk, hout en wierook.

Hier gaan we ons prima vermaken deze dagen.

Ondanks de voorspellingen is het nog droog en dus op naar de eerste wandeling. We doen de Trachyte circuit, dit loopt door bossen en woodlands en met regelmaat flink steile stukken omhoog maar we komen bij 2 uitkijkpunten waar we eerst 10 min uithijgen en dan van het prachtige uitzicht kunnen genieten. Halverwege toch een bui maar natuurlijk zijn we goed voorbereid op weg gegaan, dus allemaal een knalgele poncho aan om de feestvreugde te verhogen, het staat ons fantastisch, we lijken het gezin van kabouter plop wel.

Na 10 min is de bui weer over en komt de zon weer door, snel die plakkerige plastic ponchos weer uit en maken we de wandeling af.

We gaan nog even naar het visitorcentre waar een aardige dame ons tips geeft, de route die we net 2 uur hebben gelopen is de minst leuke!!! Het minste uitzicht op de bergen, dat hebben wij weer. De kinderen zijn niet te porren voor nog een wandeling dus morgen gaan we naar de glass house mountains lookout en gaan we mount Ngungun beklimmen. 

In de kerk hebben we geen keuken maar in de tuin staat een treinwagon waar een keuken inzit dus we koken in de trein vanavond, hoe grappig.

Op dit terrein hebben ze ook 50 verschillende fruit en notenbomen gepland en je kunt met een boek met beschijvingen in de hand door deze "garden of eaten" wandelen en wat er rijp is mag je plukken en opeten, een ontzettend leuk idee, daar het nu winter is is er nu niet veel rijp maar in de zomer kun je iedere dag een fruitmandje plukken.

Een bijzondere lokatie, we genieten ervan.