Road tot Hana

12-8

vanmorgen iedereen geslapen tot na 730 uur dus we boeken vooruitgang😉.

we gaan vandaag de road to Hana rijden. Een weg door de bergen en langs de oostkust van Maui. Het gaat bij deze weg niet om het eindpunt maar om de reis. Er zijn verschillende mooie watervallen en uitzichtpunten dus we zijn benieuwd.

De weg is 42 miles lang heeft 629 haarspeldbochten en 54 1-baans bruggetjes dus we zijn gewaarschuwd.

Het is warm en zonnig dus de airco draait overuren.

onze eerste stop wordt de twin falls, zoals de naam al zegt 2 watervallen naast elkaar. We lopen naar de watervallen via een zand en stenen pad maar na een minuut of 20 worden we beloond met de watervallen. Doordat het al een aantal dagen niet heeft geregend zijn de watervallen niet heel vol maar wel mooi. Joep en Merel willen gelijk het water induiken maar staan aan de grond genageld als ze voelen hoe koud het water is. Na een beetje wennen duiken ze er toch in en dan is het heerlijk. Pim klautert inmiddels op een boom op een rots en lot staat naast me te gapen😂.

Bij het teruglopen naar de auto lopen we langs een kraampje waar we een kokosnoot kopen om te drinken maar we zijn het er unaniem over eens dat kokokswater/melk niet erg lekker is.

We vervolgen onze route maar kunnen niet overal stoppen omdat er veel volk is en te weinig parkeerplekken. Onze volgende stop is het lopen van een trial door het bos/regenwoud, veel groen, af en toe een bananenboom.  Dit is wel opvallend aan Maui, sommige delen zijn groen en tropisch andere delen zijn tropisch en droog en oogt dan wat als woestijngrond.

hele grappige bomen zijn de eucaluptusbomen met gekleurde stammen , die hebben gifgroene en oranje vlekken/strepen.

Als we omhoogkijken zien we in de lucht een ronde regenboog, een heel bijzonder gezicht want het regent ook niet dus hoe ontstaat die regenboog dan?.

We stoppen nog bij enkele watervallen, prachtig. Joep redt nog even een t shirt van iemand die in het water viel dus die heeft zijn goede daad weer gedaan ( de meneer was er zelf al uit geklommen hoor, hij heeft niet alleen het t shirt gered.)

Aan het eind van de eindeloze haarspeldbochten puffen we even uit op een strandje. Daar staat een bord bij dat door de sterke stromingen hier al vele verdrinkingen zijn geweest. Merel mag tot haar knieën in het water wat ze natuurlijk ongelooflijk stom vindt.

Omdat de doorgaande route langs de zuidkust voor een deel onverhard is en we daar van de verhuurmaatschappij niet mogen rijden moeten we dezelfde 629 haarspeldbochten en 54x 1-baans bruggetjes weer terug. Het vergt enige concentratie en Rob en ik zijn  bij thuiskomst dan ook behoorlijk gesloopt maar het was het waard.

lekker samen gegeten en dan onderuit om uit te rusten.